Rouke Broersma (1940 Amsterdam). Woont sinds 1975 in Bunne. Onderwijs-loopbaan (schoolmeester, leraar, pabo-docent) van 1960-2001. Publiceerde in de jaren zeventig: verhalen, gedichten (De Hoge Veluwe en andere toponiemen), een novelle en een roman (De put). In de jaren tachtig en negentig: onderwijspublicaties.

De afgelopen tien jaar:
1. Drèentse Schrieverij, een Drentse literatuurgeschiedenis en de bloemlezing Scheupers van de taol.
2. Essays en gedichten, onder andere in het tijdschrift Roet.
3. Publicaties over het Freinet-onderwijs en Freinet, waaronder Tony de Wees (de vertaling van een kinderboekje van Freinet, met autobiografische trekjes) en Célestin Freinet, een pedagoog voor onze tijd (vertaling van de Freinet-biografie van Michel Barré).

Omslagtekst 1

Het is maar zo 9 november: opening van de tentoonstelling en de presentatie van ons boek. En er is nog zo verschrikkelijk veel te doen. Te veel en te oninteressant voor de lezer om hier allemaal op te sommen. Laat ik volstaan met de mededeling dat de spanning en de spanninkjes toenemen naarmate de tijd verstrijkt en de grote dag nadert.
Bijvoorbeeld, er moet een wervende omslagtekst komen. Alleen over de gedichten? Natuurlijk niet, we zijn een driemanschap, elk met een eigen bijdrage: gedichten, etsen, vormgeving. Eén tekst dan over die drie aspecten vanwege de eenheid in verscheidenheid? Of drie teksten: verscheidenheid in eenheid? Liever dat laatste, want ook voor dit driemanschap geldt: zoveel vogels zoveel zinnen.
En daarom staat dit op de achterkant van ons boek:

Ik laat me niets gezeggen door dominee, pastoor, rebbe of imam. En al evenmin door snaakse populisten of atheïstische scherpslijpers.
In mijn eigen pinksterweide zingt iedere vogel naar eigen gebektheid. Ik fiets te dichten en dicht te fietsen: gevleugelde woorden en vlegeltaal, leeghoofdig, luchthartig, lichtzinnig en levenslustig.
Rouke Broersma

Ik ben een tijd uit beeld geweest. Nu ben ik terug. Mijn werk is veranderd. Niet dat de essentie anders is, maar uitdrukkingswijze en thematiek zijn verschoven.
Nu schilder ik Thuis, omdat ik besef dat dit ogenschijnlijk vanzelfsprekend alledaagse, alles omvat, dus ook het bijzondere.
De essentie is gelijk gebleven, de uitdrukking ervan is anders verbeeld. Ofwel: Zoveel vogels zoveel zinnen.
Adriaan Nieuwenhuis

Alles is al gedaan, de ideeën liggen voor het oprapen en alleen de samenvoeging levert soms iets nieuws op. De vormgeving moet recht doen aan de kracht van beeld en woord.
Henk Bartelds